بررسی امکان استفاده از ویدئو فلوروگرافی به جای آنژیوگرافی در اهداکنندگان زنده کلیه و مقایسه کیفیت تصاویر و دوز پرتوگیری در این دو روش

زمینه و هدف: برای انجام پیوند کلیه از اهداکننده زنده، ضمن نیاز به انجام یک سری آزمایشات و بررسیهای اولیه، نیاز به تصویربرداری نیز می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر روش ویدئوفلوروگرافی در مقایسه با آنژیوگرافی بر میزان پرتوگیری بیمار و نیز بررسی کیفیت تصاویر انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه آینده‌نگر، تعداد 25 بیمار با هر دو روش آنژیوگرافی و ویدئوفلوروگرافی مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج حاصله توسط جراح پیوند کلیه، ارزیابی گردید و در مراحل شریانی، وریدی و آئورتوگرام نمرات کیفی 0-5 داده شد. در مواردی که عمل جراحی انجام شده بود، نتایج آنژیوگرافی با نتایج عمل جراحی نیز مطابقت داده شد. دوز پرتوگیری نیز در دو روش با توجه به تعداد رادیوگرافی و مدت زمان فلوروسکوپی مقایسه گردید. یافته‌ها: متوسط نمره کیفی در روش ویدئوفلوروگرافی در مرحله آئورتوگرام 34/3 و در مراحل شریانی و وریدی در کلیه راست به ترتیب 84/3 و 6/0 و در کلیه چپ 69/3 و 79/1 بود. در روش آنژیوگرافی در مرحله آئورتوگرام 26/3 و در مراحل شریانی و وریدی در کلیه راست به ترتیب 8/3 و 76/0 و در کلیه چپ 44/3 و 48/2 بود که در روش ویدئوفلوروگرافی کیفیت در آئورتوگرام 4/2% و در مرحله شریانی کلیه راست 05/1% و در مرحله شریانی کلیه چپ 27/7% افزایش یافت ولی در مرحله وریدی در کلیه راست 21% و چپ 28% کاهش کیفی تصویر مشاهده شد. در روش ویدئوفلوروگرافی میزان پرتوگیری بیمار 93% کاهش یافت. نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر نشان داد که روش ویدئوفلوروگرافی موجب کاهش قابل توجه پرتوگیری بیمار به میزان 93% می‌گردد. در این روش افت کیفیت تصاویر فقط در مرحله وریدی مشاهده می‌شود و از آنجا که در بیماران اهداکننده کلیه، عمدتاً آناتومی عروقی (شریان‌ها) و کیفیت تصاویر در مرحله شریانی و آئورتوگرام قابل توجه است، می‌توان این روش را جایگزین آنژیوگرافی استاندارد نمود.